Sarah Gondelach richtte zich tijdens haar promotieonderzoek op de productie en het gebruik van biomassa voor de productie van warmte, elektriciteit, brandstoffen en materialen. Ze keek hierbij vooral naar het verbouwen van biomassa (gewassen) op landbouwgrond en het voorkomen van de gevolgen die dit kan hebben op de voedselproductie en ontbossing elders op de wereld om toch aan de vraag naar voedsel te kunnen blijven voldoen. Een belangrijke manier om dit te voorkomen is intensivering in de landbouw.

(Noot van de redactie: de inhoud van dit nieuwsbericht is integraal overgenomen van de UU-site.) 

Gondelach beredeneert dat als er minder land nodig is voor de productie van voedselgewassen en voor veeteelt (door een hogere productie per hectare), er land beschikbaar kan komen voor biomassaproductie.

De vragen die ze stelt in haar proefschrift gaan over in welke mate intensivering mogelijk is in verschillende regio’s, welke mogelijkheden voor intensivering er zijn (bijvoorbeeld in termen van duurzaamheid) en hoe deze de potenties en effecten van biomassaproductie beïnvloeden.

In veel regio’s zijn nog ruime mogelijkheden voor intensivering, en op deze manier kunnen grote hoeveelheden landbouwgrond vrijgemaakt worden voor biomassaproductie. Bovendien kunnen de landbouwopbrengsten vaak in relatief korte tijd sterk verbeterd worden omdat de benodigde technologieën in andere regio’s al worden toegepast. Het is wel van groot belang dat landbouwintensivering op een duurzame manier plaatsvind, bijvoorbeeld door het zo efficiënt mogelijk gebruiken van kunstmest.

Tot slot laat Gondelach zien dat duurzame intensivering een positieve invloed kan hebben op de broeikasgasemissies en andere milieueffecten (waaronder biodiversiteit) van zowel landbouwproductie en de productie van bio-energie en biomaterialen.

Faculteit Geowetenschappen: een duurzame Aarde voor toekomstige generaties